Dziewczyna, która pragnie rozeznać swoje powołanie może do nas napisać lub zadzwonić.



Adres:
Karmelitanki bose
ul. Kościelna 8
34 - 500 ZAKOPANE


tel. (18) 20 129 42
e-mail: zakopane@karmel.pl

Jeśli kandydatka wyrazi zainteresowanie naszym życiem, wtedy może przyjechać i w czasie rozmów z Mistrzynią, przyjrzeć się swoim motywacjom. Czas rozeznawania jest dostosowany do potrzeb kandydatki. Wymagane jest ukończenie 18 roku życia oraz matura. Zwracamy uwagę, czy kandydatka potrafi trzeźwo patrzeć na rzeczywistość i związane z nią wyzwania. W naszym powołaniu mocno jest zarysowane napięcie między samotnością a życiem wspólnym. Dlatego ważne jest zarówno umiłowanie samotności jak i umiejętność, czy też pragnienie, wejścia w głębokie relacje. Każda z nas przyszła do Karmelu z pragnieniami, ale i wieloma brakami, również na poziomie ludzkim. Nie wymagamy od nikogo doskonałości, ale otwartości na to co nowe, by móc zbliżyć się do prawdy o sobie. Na szczęście to Bóg jest najbardziej zainteresowany i zatroskany o nasze dobro, i czynnie uczestniczy w procesie formacji.

Kandydatka, która rozeznała swoje powołanie może wstąpić do aspiratu, który trwa do trzech miesięcy.
W tym czasie od „wewnątrz” poznaje nasze życie, a my również mamy możliwość, by lepiej ją poznać i rozeznać na ile jest w stanie sprostać wymaganiom powołania.
Następnie na krótki czas może wrócić do „świata”, by pozamykać wszystkie swoje zobowiązania przed wstąpieniem do postulatu.

Postulat trwa około roku. Jego celem jest poznanie i wejście głębiej w nasze życie. Postulantka uczestniczy w naszych modlitwach i życiu wspólnym, by mogła utożsamić się z nim.
Na wszystkich etapach formacji wprowadza się siostrę w znajomość Pisma św, liturgii, duchowości Naszego Zakonu, jego historii, a także uczy się praktycznych umiejętności koniecznych w naszym życiu codziennym, jak szycie, gotowanie itp.

Po roku - podczas obrzędu obłóczyn - postulanka otrzymuje habit i nowe imię wraz z tytulacją. Wtedy rozpoczyna się kanoniczne dwa lata Nowicjatu. To intensywny czas pracy nad sobą, często bolesny lecz i piękny. Bóg przyciągając do Siebie jednocześnie uczy i zaprasza do życia w prawdzie. Często, wszelką słabość i kruchość odbieramy jako zagrożenie, więc nie jest tak łatwo odsłonić przed sobą i drugim człowiekiem swoje serce z całą jego zawartością. Na szczęście Nowicjat to też szczególny czas, kiedy nowicjuszka coraz bardziej poznaje Boga, zarówno przez Pismo Święte jak i ucząc się właściwie interpretować wydarzenia z przeszłości i teraźniejszości. Rozpoznając Jego miłość doświadcza, że słabości, zranienia, wszystko to, co doskwiera i jest ościeniem, tak naprawdę nie przeszkadzają w niczym Bogu. On pragnie przede wszystkim serca - takiego jakie jest. Ta prawda bardzo wyzwala i sprawia, że jest się w stanie zostawiać siebie, by kochać. Oczywiście jest to długi proces i stale trzeba się zmagać o tą postawę, by miłość była w życiu na pierwszym miejscu. Dwuletni Nowicjat jest jednocześnie czasem przeznaczonym na przygotowanie nowicjuszki do złożenia pierwszych ślubów czasowych.

Po okresie nowicjatu, siostra składa śluby czasowe - ubóstwa, posłuszeństwa i czystości, - choć w sercu powinno być pragnienie, by oddać się Bogu na zawsze. Kolejne lata po pierwszych ślubach profeska czasowa spędza jeszcze w Nowicjacie, na ostatni rok - przed wieczystymi - przechodzi do Zgromadzenia. Ten czas pomaga jej wejść w codzienne życie zgromadzenia i zapoznać się z nowymi obowiązkami. Jest to czas przeznaczony na głębsze poznanie ducha Karmelu, na pogłębienie relacji oblubieńczej z Jezusem, wejście w samotność, w życie miłością siostrzaną. Profeska na nowo doświadcza jak wszystko, cała otoczka zewnętrzna naszego powołania, jest naznaczona prostotą, ubóstwem, monotonią. To czas podjęcia świadomego wyboru, zdecydowania się na życie rzeczywistością Karmelu, aby z serca powiedzieć „tak”, wierząc, że w tym jest Bóg i zgadzając się na Jego działanie. Kolejnym wyzwaniem dla profeski jest pielęgnowanie i ożywianie wiary, że karmelitańskie powołanie, życie z Jezusem dzień po dniu może przynieść wiele owoców, których potrzebuje świat i Kościół. Bez tej wiary, nadziei i miłości życie w Karmelu karłowacieje i traci sens. Jedynym celem karmelitanki ma być Jezus i Jego sprawy. Lecz o to stale trzeba się zmagać…

Po upływie ślubów czasowych, siostra może poprosić o dopuszczenie do złożenia ślubów wieczystych. Cały czas formacji - od wstąpienia do tej chwili - był przygotowaniem do podjęcia tej dobrowolnej i ostatecznej decyzji: całkowitego oddania się na służbę Bogu i siostrom, według rad ewangelicznych na podobieństwo Chrystusa. Składając profesję uroczystą Siostra decyduje się na trwanie w oblubieńczej więzi z Jezusem Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym, która przekracza nawet śmierć. Sprawy oblubienicy stają się sprawami Oblubieńca, a także oblubienica poświęca się sprawom Chrystusa i stara się wyczuwać pragnienia i cierpienia Oblubieńca, być Jego pomocą. Zewnętrznym tego znakiem jest noszenie odtąd czarnego welonu. Jest on również wyrazem tęsknoty za Oblubieńcem, z Którym w pełni zjednoczy się w Niebie. Śluby wieczyste są trzy razy w roku odnawiane, aby na nowo ożywić w sercu oblubieńczą miłość i oddanie się sprawom Jezusa.